Het moet ergens in het voorjaar van 2016 zijn geweest dat ik een beetje verdwaald was. In mijn werk, vriendschappen en de liefde liep ‘alles’ anders dan ik wilde. Wat doe je dan? Een eenzame strandwandeling en John Mayer maakten het verschil!
Alle zeilen bijzetten
Al bijna een jaar zette ik toen al alles op alles om mijn droom – mensen de kracht van verhalen in muziek te laten ontdekken – waar te maken. Maar deze droom stond nog heel ver af van de realiteit.
Op dat moment was ik bezig met de ontwikkeling van een app en bestond Nolala net. We ontvingen toen nog maar een handje vol bezoeker per maand, maar daar was het vertrouwen in de kracht van lyrics niet minder om. Helaas was de bodem van mijn spaarpot wel bereikt, waardoor ik genoodzaakt was om het grootste deel van mijn tijd te freelancen.
Ik moest alle zeilen bijzetten om én te freelancen, én voldoende artikelen te schrijven, én stappen te zetten in de ontwikkeling van de app. Er waren wel succesjes, maar voor mijn gevoel veel te weinig. Was ik niet helemaal gek dat ik zo veel tijd en geld in investeerde in iets dat (nog) niet echt van de grond kwam? Maar ik kon toch ook niet stoppen? Er zat zo veel waarde in die mooie verhalen in muziek en het was toch doodzonde als die door de meeste mensen nooit gevonden zouden worden?
Ook veranderde er veel om mij heen. Bijna al mijn vrienden kregen kinderen en kwamen in een fase terecht die voor mij, als eeuwige vrijgezel, nog mijlenver weg was. Ik swipete me een slag in de rondte, werd verliefd, maar keer op keer was er wel een reden waarom het tóch niet ging werken.
Wat nu?
Ik had het idee dat ik op alle vlakken in mijn leven zó hard mijn best deed, maar het liep niet zoals ik hoopte. Zelfstandig ondernemer zijn heeft heel veel voordelen, maar soms voelt dat ‘zelfstandige’ gewoon heel alleen. En single zijn terwijl ‘iedereen’ in je omgeving serieuze settle-stappen zet, kan ook je soms ook gewoon moedeloos maken. Wat moest ik doen? Wat kon ik veranderen?
Blote voeten door het water
Om mijn gedachten te ordenen, raadde mijn coach me aan om een strandwandeling te maken. In m’n eentje. Op een plek die ik nog niet kende. Een idee waar ik niet per se warm voor liep, maar nadat ik al een ochtend lang inspiratieloos naar mijn scherm had gestaard, leek dit me toch de betere optie.
Toevallig was het een ontzettend warme dag. Eén van de eersten van het jaar. De zon scheen voluit en ik kon gewoon met mijn blote voeten door het water lopen!
Met elke stap ik die zette, leek er iets van me af te vallen. Langzaam ordenden mijn gedachten zich. Ik had mijn koptelefoon op en draaide mijn beste muzikale vriend in moeilijke tijden; John Mayer.
Ik herinner me nog goed dat ik op gegeven moment naar de golven keek, de zon brandde op mijn huid en ineens drong de songtekst van I Will Be Found (Lost At Sea) tot me door..
It doesn’t matter where you roam
When no one’s left to call you home
I might have strayed a bit too far
I’m counting all the moonlit stars
I’m a little lost at sea
I’m a little birdie in a big old tree
Ain’t nobody looking for me
Here out on the highway
Dit liedje raakte mij op dat moment zó! Ik weet niet of John het op deze manier bedoeld heeft, maar voor mij voelden deze tekst over je verdwaald voelen en het idee hebben dat je er alleen voor staat op die drukke snelweg van het leven als een feest der herkenning.
Tegelijkertijd durf ik mezelf een optimist te noemen en is opgeven gewoonweg geen optie. Er komt wel een oplossing. Altijd. Ook dat herkende ik in Johns lyrics:
But I will be found
But I will be found
When my time comes down
But I will be found
I Will Be Found (Lost At Sea) – John Mayer
I will be found door die kans die een volgende stap in mijn carrière bepaalt.
I will be found door die vrienden die even met andere dingen bezig zijn.
I will be found door die leuke man.
John kreeg gelijk. Op alle fronten.
De ultieme happy end?
En toen leefde ze nog lang en gelukkig? Nou.. het gaat met Nolala beter dan ooit, ik ben ontzettend blij met mijn leven en mag mezelf zeker gelukkig noemen, maar dat betekent natuurlijk niet dat ik nooit meer even de weg kwijt ben (geweest).
Maar elke keer als dat gebeurt, zet ik I Will Be Found (Lost At Sea) op en denk ik terug aan dit moment op het strand. I will be found. Altijd.
Verder lezen?
Omdat ik het eigenlijk best gek is als je een online magazine start waarin je de meest persoonlijke verhalen over artiesten en muziekliefhebbers deelt, maar niet zelf met de billen bloot gaat, ben ik begonnen met het delen van ‘My Life List’ – de playlist over mijn leven. Eerder beschreef ik ook al hoe Where The Heart Is van HAEVN voor mij de soundtrack is van het opzeggen van mijn baan. To be continued.
Volg jij ons al?
ons op Facebook, Instagram of schrijf je in voor de maandelijkse nieuwsbrief! (no worries, no spam 
!)
Trackbacks/Pingbacks