Arjan Doevendans (34) woont samen met zijn vriendin Sarah en hun twee kinderen in Heemstede. Hij werkte jaren bij een bank en startte vorig jaar zijn eigen consultancybureau ‘SANDBOXcompany’. Muziek heeft altijd een belangrijk rol gespeeld in zijn leven. Vroeger maakte hij met de cassetterecorder al eigen radioprogrammaatjes en ook nu nog luistert hij de hele dag naar muziek; als hij werkt, onderweg is, of ’s avonds op de bank zit. Hij mixt zelfs zijn favoriete dance platen aan elkaar.

Elektronische muziek is zijn grote liefde. Al jaren gaat hij graag naar dance feestjes en volgt hij de ontwikkelingen binnen de verschillende sub genres op de voet. Een artiest waar hij al 20 jaar naar luistert, is Armin van Buuren.

Niet alleen het feit dat hij zijn muziek al zo lang waardeert maakt hem tot een bijzondere artiest voor Arjan. Armin gaf hem ook zijn Soultune..

Waarom is The Sound Of Goodbye van Perpetuous Dreamer a.k.a. Armin van Buuren jouw Soultune?

Arjan: “Toen ik een jaar of 16 was, ging ik in de zomer twee keer op vakantie. Eén keer met vrienden, en nog een laatste keer met mijn ouders. Voor de vakantie met mijn ouders had ik de hele Top 40 op een cd gezet en onderweg naar Oostenrijk kwam The Sound Of Goodbye van de Perpetuous Dreamer een paar keer voorbij op mijn discman. Het sprak me meteen aan.

In de laatste week van de vakantie verbleef ik met mijn ouders in een huisje op een vakantiepark. Op een dag zat ik aan het zwembad en toen knipoogde een heel knap meisje naar me. Ik dacht direct ‘Dit is haar!’ Maar ik werd ontzettend zenuwachtig en wist niet wat ik moest doen. Dus ik ben maar heel stoer op mijn handdoek blijven liggen. Niks gedaan, niet eens een knipoog teruggegeven.

De vakantie ging verder en een week later zag ik haar de auto inpakken met haar vader. Ik dacht ‘Shit, straks is mijn kans verkeken’. Dus toen heb ik al mijn moed verzameld en ben ik hun kant op gelopen. Maar toen ik in de buurt kwam, durfde ik toch niet meer. Ik heb heel snel een zenuwachtige knipoog gegeven en ben weer afgebogen.

Later dacht ik; ‘Wat heb ik nou gedaan? Waarom heb ik dit niet gewoon met beide handen aangegrepen?’ De ‘goodbye’ was definitief. In de auto terug naar huis kwam The Sound Of Goodbye weer voorbij en ben ik eens goed naar de tekst gaan luisteren.

Every face I see is cold as ice
Everything I touch is pale
Ever since I lost imagination
Like a stream that flows into the sea
I am lost for all eternity
Ever since you took your love away from me

De regel die me vooral raakte, was de laatste;

Sometimes, the sound of goodbye
Is louder than any drumbeat
The Sound Of Goodbye – Perpetuous Dreamer

Ik heb dat nummer tijdens die autorit naar huis letterlijk 100 tot 150 keer geluisterd. Toen realiseerde ik me: dit is mijn muziek. Dankzij dit liedje ben ik de dancewereld gaan ontdekken. In datzelfde jaar bezocht ik Innercity in de RAI in Amsterdam, mijn eerste dancefeest. Ik was meteen verkocht. Nu, bijna twintig jaar later, heb ik daarin alles in gezien en meegemaakt. En nog steeds bezoek ik regelmatig dancefeesten. Maar het begon dus allemaal met die knipoog en die plaat op de achterbank van de auto van mijn ouders.

Jaren later kwam ik erachter dat ‘Perpetuous Dreamer’ een side-project van Armin van Buuren was. Toen was de cirkel voor mij rond, want de muziek van Armin ben ik altijd blijven luisteren.”

Wanneer zet je dit liedje op?

“Ik vind het nog steeds een ongelooflijk goed nummer en daarom luister ik het niet zo vaak. Ik doe het bewust maar een paar keer per jaar, omdat ik bang ben dat het anders wat van de magie verliest. Ik zet het nu vooral op als ik een melancholische bui ben of een moment neem om één en ander te overdenken.

Die hele vakantie markeert voor mij een kantelpunt, het voelt of alles daarna anders werd. Het was een goodbye naar het leven met mijn ouders. Van de laatste keer met hen op vakantie gaan, naar het alleen doen. Van de middelbare school, naar mijn vervolgstudie. Van een beetje lukraak muziek luisteren, naar een genre vinden waarvan ik dacht ‘dit is het’.

Afscheid nemen is als een grote luide knal die alles opschudt; daar sta je dan. Je moet jezelf weer herpakken en als je dat doet, ontdek je ook altijd wel weer iets nieuws. Het hele leven zit vol momenten van afscheid en deze plaat staat daar voor mij symbool voor.”

Je hebt dit liedje op LP bij je, hoe kom je daaraan?

“De LP van The Sound of Goodbye vond ik online bij een Spaanse platenhandel. Hij komt uit 2001, dus het is een originele uitgave. Er stond bij dat hij nog nooit is afgespeeld en ik heb hem zelf ook nog nooit gedraaid. Dat bewaar ik voor een heel bijzonder moment, als één van mijn kinderen ooit gaat trouwen en hij mag ook worden gespeeld tijdens mijn begrafenis. Maar eigenlijk hoop ik dat Armin hem een keer op de decks legt in zijn radioshow, haha!”

Dus Armin, als je dit leest…

Verder lezen

Wij hebben nog veel meer van zulke bijzondere Soultunes verhalen mogen delen, hier vind je een overzicht.

Jouw soultunes delen?

Heb jij zelf een Soultunes verhaal dat je wel zou willen delen? Laat een comment achter of stuur een mail naar info@nolala.com en wij nemen contact met je op!

Vaker dit soort artikelen lezen?

Volg ons dan op Facebook en Instagram of schrijf je in voor de maandelijkse nieuwsbrief (no worries, no spam 😇)

 

– The Sound of Goodbye lyrics is written by Adrian Broekhuyse / Armin Van Buuren / Raz Nitzan © Sony/ATV Music Publishing LLC, 2008

📸: XaouX