We luisteren dagelijks naar de verhalen van artiesten, maar wat is nou het verhaal achter deze verhalen? Welke nummers hebben een (speciale) match met het leven van de artiest die het geschreven heeft? Deze week het openhartige verhaal van singer-songwriter Niels Geusebroek.
Niels Geusebroek brak in 2012 door met het hardstyle nummer ‘Year Of Summer’, dat hij samen met Wildstylez uitbracht. Een half jaar later werd hij door Ruud de Wild gevraagd een nummer op de hartslag van het ongeboren kind van nieuwslezeres Hannelore Zwitserlood te schrijven. Het werd een herkenbare ode aan ongeboren dochters. Met het live optreden in de middagshow van Radio 538 wist Niels niet alleen Hannelore tot tranen te roeren, maar raakte hij ook bij een groot deel van (zwanger) Nederland een gevoelige snaar. Vorig jaar bracht Niels zijn tweede album ‘Wildfire‘ uit en vrijdag was de première van de gelijknamige theatertour. Wij mochten erbij zijn en hij vertelde ons óók nog persoonlijk waar zijn prachtige lyrics nou eigenlijk vandaan komen.
Waar haal je de inspiratie voor het schrijven van je muziek vandaan?
“Veelal uit liefde, maar ook uit vriendschap. Vroeger werd ik door vriendinnen van mijn vriendin weleens Dr. Phil genoemd. Dan belden ze me op en vroegen ze me allerlei dingen over liefde en vriendschap. Ik wil me hierin helemaal geen deskundige noemen, maar ik ben wel iemand die er veel mee bezig is. Ik denk dat het fijn als je iemand een luisterend oor kunt bieden, een klankbord kunt zijn. Het klinkt een beetje soft, maar dat is volgens mij waar het in het leven om gaat; het gaat niet alleen om liefde, maar ook om de diepte in vriendschappen.
Ik vind het ook heel interessant te bedenken waar inspiratie vandaan komt. Ik heb vrienden die zeggen ‘Ik ben niet zo creatief, ik zou dat echt nooit kunnen’. Maar ik denk dat het vooral te maken heeft met je wel of niet durven openstellen en blootgeven. Creatief zijn is gewoon je ziel openzetten en dus af en toe in je blote reet staan.”
Hoeveel denk je dat mensen van de boodschappen in je muziek mee krijgen?
“Je hebt natuurlijk een verschil tussen mensen die liefhebber zijn van mijn muziek en mensen die mijn muziek vooral op de radio horen. Als mijn liedje op de radio wordt gedraaid, denk ik dat er in verhouding weinig mensen zijn die zich echt bewust zijn van de tekst. Of ja, ze halen er waarschijnlijk uit wat ze nodig hebben.”
Wat hoop je dat ze eruit halen?
“De liefhebbers van mijn muziek zijn vaak mensen die een verhaal hebben. Ze storten ook weleens onaangekondigd hun hart bij me uit of zeggen zich te kunnen identificeren met mijn liedjes. Soms doen ze dat op een manier die ik nooit zo bedoeld heb. Dat ze zeggen bijvoorbeeld: ‘Ja, ik weet precies wat je bedoelt met dat liedje, want ik ben ook ooit m’n hond verloren’ . En dan denk ik ‘Ik heb nooit een hond gehad’, maar dat is prima. Ik vind het juist wel fijn als mensen hun eigen interpretatie geven aan mijn muziek.
Ik probeer altijd een deel van mezelf in een liedje kwijt te kunnen, maar tegelijkertijd wil ik het ook open genoeg houden zodat andere mensen kunnen instappen in die emotie. Dat vind ik de uitdaging.”
In hoeverre helpt het schrijven van muziek jou om met je eigen emoties om te gaan?
“Ik stond een keer op de roltrap van de Zara en toen kwam ik een meisje van de middelbare school tegen. Ze maakte vroeger deel uit van een vriendinnengroepje waar ik ook veel mee om ging. Eén van hen was al een tijd ziek. Op die roltrap vroeg ik aan haar ‘Hoe is het met je?’ en toen zei ze; ‘Niet zo goed, we hebben gisteren afscheid genomen van Aniek.’ Ik was net op weg naar huis en ben meteen achter de piano gaan zitten. Binnen 5 minuten heb ik het liedje ‘Who’s Gonna’ geschreven.”
Who’s gonna shine like the moon
Who’s gonna soak up the sun
Who’s gonna carry your love when you are gone
Who’s gonna bring me to smile
Who’ll remember all that you’ve done
Who’s gonna dry up my tears when you are gone
Hold tight the stars will got you on
Sleep well, you’re dreams will wake you right where you belong
I hope you’ll find all that you need
Who’s Gonna – Niels Geusebroek
[De rest van de lyrics vind je hier]
“Dat raakte me zo, het moest er echt uit. Schrijven is voor mij een manier om dit soort emoties, maar ook frustraties een plek te geven. Sommige mensen slopen bushokjes, ik schrijf liedjes. Dat is mijn therapie.”
Zijn al je liedjes autobiografisch?
“Ja, in bepaalde mate. Ik behandel veel verschillende thema’s. Zo staan er op ‘Wildfire’ best wat nummers die niet over liefde gaan. Ze gaan ook over vragen of twijfels die ik heb. ‘Widescreen’ bijvoorbeeld gaat over ‘het Dertigers Dilemma’. Over het wel of niet nemen van kansen, het durven leven.”
Everything counts when nothing lasts
Every little second belongs to the past
It’s gone it’s gone it’s gone but its fine with me
No one really knows when the day will end
So why would you ever wanna understand
It’s on it’s on it’s on and it’s fine with me
Life is like an open sky
Like a widescreen
Widescreen – Niels Geusebroek
[Lees hier de rest van de lyrics]
“Soms schrijf ik muziek samen met anderen, maar dan moet ik ook echt achter de tekst staan. Het zou maar een hit worden, dan moet je het toch tot lengte van dagen dat liedje blijven spelen.”
Herleef je het gevoel dat ten grondslag ligt aan een nummer elke keer als je het speelt?
“Het zwakt wat af, of maakt plaats voor een ander gevoel. Als ik nu ‘Take Your Time Girl’ speel, haal ik veel gevoel uit de reactie van mensen. Vooral toen het een hit was, stonden er veel zwangere vrouwen in de zaal. Dus toen dacht ik wel; ‘Oh ja, dus zo werkt dat’.
Ik heb ook wel eens op 538 Live in de Ziggo Dome gespeeld en als je dan iedereen hoort meezingen.. In Nederland schijn je dat niet echt te mogen zeggen, maar dan ben ik gewoon een beetje trots op mezelf. Dan denk ik ‘F🤐ck, dat heb ik gewoon gedaan!’
Daarna heb ik ook nog vaak bij 538 gespeeld, bijvoorbeeld voor een nieuwe single. En dan sta je weer in die bewuste studio en dan wordt gevraagd of ik toch nog een keer ‘Take Your Time Girl’ kan spelen. Nou, dan word ik bloednerveus! Want ik dan voel ik ineens weer die emotie terugkomen van dat moment van drie, vier jaar geleden.
En als ik een nummer als ‘Who’s Gonna’ speel, dan creëer ik vooraf even een soort rust. Of ik leid hem in met dat persoonlijke verhaal.”
Dat lijkt me best wel lastig als het een nummer met zo’n zwaar onderwerp is. Heb je daar geen moeite mee?
“Nee, ik heb daar geen moeite mee. Ik voel dan wel een soort extra urgentie, alsof ik even op scherp word gezet. Dan wordt het voor mij wel extra beladen, omdat ik het dan extra goed wil doen. Ik draag het dan ook beter uit, omdat er meer gewicht aan zit. Het is een beetje alsof je iets de zaal in wil gooien; als het meer gewicht heeft, kun je het ook harder, verder weg slingeren. Iets lichts beklijft niet. Misschien is dat wel een mooie vergelijking.”
Wat zou je willen dat beklijft?
Mijn laatste album ‘Wildfire’ is voor een deel geschreven toen mijn zoontje er nog niet was en voor een deel toen hij er net was. Zijn geboorte was een heel grote, ingrijpende gebeurtenis. En ik werd me later erg bewust dat met zijn komst alles een laag opschuift. Mijn ouders zijn nu opa en oma, ik ben ouder en ik heb ineens een kind. Ik hoop dat het nog heel lang duurt tot mijn ouders er niet meer zijn en ik word wellicht ook zelf ook ooit opa. En dan komt er een dag dat ik er niet meer ben.
Na zijn geboorte, omdat dingen in een ander perspectief werden geplaatst, ging ik me afvragen; ‘Wat gebeurt er als ik er niet meer ben? Wat laat ik dan achter? Buiten die paar liedjes op Spotify, laat ik iets van ware betekenis achter?’ Met name voor mijn zoontje, maar ook voor andere mensen om me heen, mijn vriendin en andere dierbaren. Daar gaat ‘Leave A Little Love Behind’ over.”
Gonna give you my all, till the day I fall
And as I get old maybe you will grow
Into the man that I once was
Wanna make my stamp while I’ve got a chance
To do you proud, when I check out
Don’t let me sleep up above
I’m gonna leave a little love behind
Leave a little love behind
Maybe you gonna need it when I’m gone
I’m gonna leave a little love behind
Leave a little love behind
You can keep me in your heart and carry on
Carry on
Leave A Little Love Behind – Niels Geusebroek
[Lees hier de rest van de lyrics]
“De melodie en de tekst passen heel goed bij wat ik van binnenuit wilde overbrengen. En dan voel je dat je daarmee mensen bereikt. Soms heb ik de mazzel dat dat een prominent is, zoals Jan Willem Roodbeen van Radio 2. Hij heeft zich er hard voor gemaakt om dit nummer Top Song op Radio 2 te maken. Of zoals bij ‘Take Your Time Girl’, dat ik het via 538 de wereld in kon brengen. Dat helpt natuurlijk.
Ik geloof nog steeds dat de grootste liedjesschrijvers, de grootste romantici, hier ergens op 3 hoog achter in Amsterdam wonen. Talent waar wij helemaal geen weet van hebben. Maar daar red je het niet mee, je hebt een soort katalysator nodig, iets of iemand jou die break geeft.”
Wel mooi dat een nummer over nalatenschap wordt doorgeven. Het thema van het nummer wordt de realiteit.
“Ja, alsof ze zeggen: ‘Dus jij wil iets van betekenis achterlaten? We gaan je een handje helpen, hier!’ Je stelt de vraag en tegelijkertijd krijg je meteen het antwoord. Dat is wel mooi ja.”
Dat Niels erin slaagt om iets achter te laten, heb ik vrijdag zelf mogen ervaren. In een campfire-setting (inclusief picknicktafel, hooibalen en een koelbox!) brengt hij met twee gitaristen zijn rake nummers ten gehore. Persoonlijke liedjes, ingeleid door de prachtige bijbehorende verhalen in een subtiele, soms volledig akoestische, uitvoering. Het is zo puur, dat je een gevoel krijgt alsof je met je vrienden rondom een kampvuur zit en heel eerlijk en kwetsbaar de loop des levens bespreekt. Zo’n zomeravond die je even bewust maakt van waar je staat en de liefde die je om je heen voelt. Zo’n avond waarvan je het jammer vindt dat hij niet eeuwig duurt.
Meer Niels Geusebroek?
Wil jij de mooie muziek en verhalen van Niels ook van (heel) dichtbij meemaken? De Wildfire Theater Tour gaat door het hele land en er zijn nog wat tickets verkrijgbaar. Check hier het tourschema.
Volg jij ons al?
ons op Facebook, Instagram of schrijf je in voor de maandelijkse nieuwsbrief! (no worries, no spam 
!)
Volg deze playlist ook op Spotify.
Gaaf zeg, toffe foto met de pet 😀 Street Of Hearts is mijn ‘zomer in Amsterdam’ liedje. Alles straalt zomer uit en als ik ‘m luister ben ik echt even in mijn eigen videoclip 🙂
Bedankt voor je leuke comment Suusje! 🙂 Dat is inderdaad een heeeerlijk nummer met top tekst! Laat die zomer maar komen!!
Hi there, the whole thing is going sound here and ofcourse every
one is sharing information, that’s truly fine, keep up writing.
Good post. I learn something totally new and challenging on websites I stumbleupon on a daily basis.
It will always be interesting to read through
articles from other writers and use a little something from their sites.