Wanneer je aan een kind vraagt wat Pasen is, geven ze waarschijnlijk een lieflijk beeld van een Paashaas, vrolijk gekleurde eieren en heel veel chocola 🐰🐣🍫. Sommigen zullen ook het verhaal van het Laatste Avondmaal, de kruisiging en de verrijzenis kunnen vertellen, maar het zou mij niks verbazen als dit er steeds minder worden.

Als kind stond Pasen voor mij niet alleen voor verstoppertje spelen met de knuffelbare kindervriend en wedstrijdjes eieren tikken, ik associeer het ook met een behoorlijk bloederig tafereel. Nee, vroeger was niet alles beter…

OMG!

Ik ben opgegroeid in het Zuiden van het land en daar begon Pasen niet bepaald vrolijk.. Op Witte Donderdag en Goede Vrijdag brachten we met de hele klas twee (voor mijn gevoel) volle dagen in de Kerk door en kon de pastoor helemaal zijn ei kwijt op het gebied van wijze woorden en betekenisvolle preken. Wij, de kinderen van de basisschool, werden geacht dit muzikaal te omlijsten met rake woorden over de laatste uren van Jezus.

Rake woorden

En met rake woorden, bedoel ik ook echt rake woorden! Zie het volgende fragment uit Gezang 183 uit het Liedboek voor de Kerken…

O Hoofd, vol bloed en wonden
Met smaad gedekt en hoon
O God’ lijk Hoofd omwonden
Met scherpe doornenkroon
Gezang 183 – Liedboek voor de Kerken

Nou ben ik me ervan bewust dat ik nogal visueel ben ingesteld en hier waarschijnlijk de oorzaak ligt van mijn lugubere herinnering.. En ok, ik wist toen ook nog niet wat smaad en hoon betekenden, maar in deze context kun je toch haast niet anders dan je er een soort pek-achtige substantie bij voor te stellen? Als je het mij vraagt zijn deze lyrics best wel shocking! Waar is de Parental Advisory als je hem nodig hebt?

Benieuwd of ik een overgevoelig kind was of dat dit jou stiekem ook (nog steeds) de stuipen op het lijf jaagt? Ik zou zeggen lees, luister 👇 en huiver zelf!

(Disclaimer: het YouTube filmpje is een iets andere versie dan ik me herinner, maar zeker niet minder heftig…)